Պարզաբանում. Ի՞նչ հաշվի առնել տուրիստական փաթեթներ ամրագրելիս և ի՞նչ անել, երբ արդեն խաբվել ես

Պարզաբանում 16 Հունիս, 2019 15:00

«Պարզաբանում» շարքի շրջանակներում այս անգամ անդրադարձել ենք հանգստի կազմակերպմանը. ի՞նչ հաշվի առնել տուրիստական փաթեթներ ամրագրելիս, ինչքան գումար է պետք նախապես վճարել, ինչպես հասկանալ՝ արդյոք քեզ մոլորեցնում են, թե ոչ։ Ինչ պետք է իմանալ նման խնդիրների առաջ չկանգնելու համար, եւ եթե արդեն խաբվել ես, ինչպես կարելի է ստանալ փոխհատուցում։

Զբոսաշրջային ծառայություններ մատուցելիս երբ է առաջանում գրավոր պայմանագիր կնքելու պարտականություն տուրիստական ընկերության համար․

Զբոսաշրջային գործունեության սուբյեկտները սպառողի հետ Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով կնքում են գրավոր պայմանագիր:

Զբոսաշրջային ծառայություններն իրենց մեջ նաև ներառում են զբոսաշրջիկներին մատուցվող հյուրանոցային և տրանսպորտային տեղափոխման ծառայությունները, իսկ զբոսաշրջային փաթեթն իր մեջ զբոսաշրջային ծառայությունների մատուցման առնվազն երկու գործառույթ (օրինակ, հյուրանոցային և տրանսպորտային տեղափոխման ծառայությունները) ընդգրկող համալիր է, որով մատուցված ծառայությունների տևողությունը պետք է գերազանցի 24 ժամը կամ ներառի առնվազն մեկ գիշերակաց:
Այն դեպքում, երբ զբոսաշրջային գործունեություն իրականացնող սուբյեկտի կողմից սպառողին միաժամանակ՝ մեկ գործարքից բխող իրավահարաբերությունների շրջանակներում, առնվազն երկու գործառույթ ընդգրկող զբոսաշրջային ծառայություններ են մատուցվում, որոնց տևողությունը գերազանցում է 24 ժամը կամ ներառում է առնվազն մեկ գիշերակաց, ապա զբոսաշրջային գործունեության սուբյեկտը պարտավոր է սպառողի հետ կնքել գրավոր պայմանագիր և մինչև պայմանագիր կնքելը նրան տրամադրել զբոսաշրջային փաթեթում ընդգրկված ժամանման կամ տարանցիկ երկրների անձնագրային, մուտքի և ելքի պահանջների վերաբերյալ տեղեկատվություն: Մինչդեռ այն դեպքում, երբ զբոսաշրջային գործունեության սուբյեկտի և սպառողի միջև զբոսաշրջային փաթեթի կապակցությամբ առկա չէ գրավոր ձևով կնքված պայմանագիր, ապա այդպիսի գործարքը փաստացի կնքված լինելը կարող է ապացուցվել ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 67-րդ հոդվածով սահմանված ապացույցներով, բացառությամբ վկաների ցուցմունքների, այն է․

• գրավոր ապացույցները.
• իրեղեն ապացույցները.
• լուսանկարները (լուսաժապավենները), ձայնագրություններն ու տեսագրությունները.
• փորձագետի եզրակացությունը.
• մասնագետի բացատրությունը։

Ընդ որում, ի հավաստումն զբոսաշրջային փաթեթի և դրանով պայմանավորված պայմանագրի առկայության՝ օտար լեզվով կազմված փաստաթղթեր ներկայացնելու դեպքում ապացուցման պարտականություն ունեցող դատավարության մասնակցի կողմից պետք է ներկայացվի նաև այդ փաստաթղթի պատշաճ կերպով հաստատված հայերեն թարգմանությունը:

Ինչ վերաբերվում է պայմանագիր կնքելիս սպառողի կողմից կանխավճարի վճարմանը, ապա ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքով ամրագրված է պայմանագրի ազատության սկզբունքը, ուստի տուրիստական ընկերություն ծառայությունների մատուցելիս իրավունք ունի որոշել թե դրանց գինը, թե վճարման ենթակա կանխավճարի չափը։ Այս պարագայում սպառողը տուրիստական ընկերությունից պետք է պահանջի իր վճարումների կատարումը հավաստող անդորրագիր։

Երբ տուրիստական ընկերության կողմից գովազդվող հանգստի փաթեթը, հյուրանոցային պայմանները, սնունդը և այլ ծառայությունները չեն համապատասխանում իրականությանը․

Շատ հաճախ քաղաքացիներն առնչվում են այն խնդրին, երբ տուրիստական գործակալության տրված տեղեկատվությունը չի համապատասխանում իրականությանը, առկա են օրենքին հակասող այնպիսի գովազդներ, որոնք մոլորեցնում են հասարակությանը, հնարավորություն չեն տալիս ամբողջական պատկերացում կազմել գովազդվող ապրանքի մասին։
Այն իրավաբանական և ֆիզիկական անձինք, որոնց իրավունքները խախտվել են անբարեխիղճ գովազդի հետևանքով, իրավունք ունեն սահմանված կարգով դիմել դատարան և պահանջել`

ա) վնասների հատուցում.
բ) քաղաքացու կյանքին, առողջությանը և գույքին պատճառված վնասի հատուցում.
գ) բարոյական վնասի հատուցում.
դ) գովազդի հրապարակային հերքում:

Գովազդի մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրության խախտման համար պետական կառավարման լիազորված մարմինն իրավասու է համաձայն ՀՀ գործող օրենսդրության, տուգանք կիրառել գովազդատուի, գովազդ արտադրողի, գովազդակրի նկատմամբ գովազդային օրենսդրության խախտման մասին իր ծանուցագրերի պահանջների կատարումից խուսափելու կամ ժամանակին չկատարելու համար։
Գովազդատու, գովազդ արտադրող, գովազդակիր ձեռնարկությունների ղեկավարները խախտումների համար կրում են վարչական պատասխանատվություն։ Հայաստանի Հանրապետության կառավարման լիազորված մարմինն իրավունք ունի նրանց նկատմամբ կիրառել տուգանք՝ նվազագույն աշխատավարձի մինչև 100-ապատիկի չափով:

Բացի այդ ցանկացած գործողություն կամ վարքագիծ, որը մոլորեցնում է կամ կարող է մոլորեցնել հասարակությանը տնտեսվարող սուբյեկտի, նրա գործունեության կամ առաջարկած ապրանքների վերաբերյալ, համարվում է անբարեխիղճ մրցակցության գործողություն:
Մոլորեցում է համարվում օրինակ՝ ապրանքների որակն անհիմն չափազանցնելը, որակի, քանակի կամ այլ բնութագրերի վերաբերյալ համապատասխան տեղեկատվություն չհիշատակելը, որը կարող է հանգեցնել թյուր տպավորության ստեղծման (ապակողմնորոշման) կամ կեղծիքը գովազդատուի անձի վերաբերյալ։
Հասարակության մոլորեցման առկայության հարցը որոշում է Հայաստանի Հանրապետության տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողովը՝ պետական մարմինների, տնտեսվարող սուբյեկտների և սպառողների դիմումների, տեղեկատվության, զանգվածային լրատվական միջոցների հաղորդումների և իր տրամադրության տակ գտնվող այլ փաստաթղթերի հիման վրա։

Այն դեպքերում, երբ քաղաքացին գումար է վճարում տուրիստական ընկերությանը որոշակի ծառայությունների մատուցման համար, սակայն, արդյունքում գումարը վերցնում և անհետանում են, չեն մատուցում անհրաժեշտ ծառայությունները կամ կատարում են այնպիսի արարք, որը պարունակում է քրեական օրենքով նախատեսված հանցակազմի հատկանիշներ, ապա քաղաքացին կարող է դիմել ՀՀ ոստիկանության համապատասխան տարածքային բաժին։

Հարցերին պատասխանել է «Արատտա քընսալթինգ» ՍՊԸ իրավախորհրդատու ԱՆի Մարտիրոսյանը:

«Պարզաբանում» շարքի նախորդ հոդվածներում անդրադարձել էինք՝