Թույլ կողմը՝ գլուխ գովալը, համարձակ քայլը՝ պարաշյուտով թռնելը. բլից հարցազրույց դատավոր Դավիթ Հարությունյանի հետ

ArmDaily.am-ը «Խորհրդակցական սենյակում» շարքի շրջանակներում շարունակում է բացահայտել դատավորներին:

Այս անգամ մեր բլից հարցերին պատասխանել է Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Դավիթ Հարությունյանի հետ։

Ո՞վ եք դուք եւ ինչպիսի՞ն եք:

-Դավիթ Հարությունյանն եմ, հայ, քրիստոնյա…

Կարգախոսը։

-Կյանքի բոլոր իրավիճակների համար ձևակերպված մի կարգախոս չունեմ:

Ձեր ամենաուժեղ եւ թույլ կողմերը:

-Ուժեղ կողմերս անթիվ, անհամար են, իսկ թույլ կողմս գլուխ գովալն է։  Իսկ եթե ավելի լուրջ՝ ապա կդժվարանամ դրանք թվարկել: Չգիտեմ, թույլ կողմերիցս է երևի երաժշտական լսողությունը, ուժեղն էլ դրա գիտակցումը։

Ի՞նչ կփոխեիք ձեր մեջ եւ ձեր ապրած կյանքում, կամ եթե նորից ծնվեիք:

-Երեկվա արածս տաս տարի առաջ կանեի, այսօրվանը՝ երեկ, վաղվանը՝ այսօր:

Ամենաշատը ինչո՞ւմ եք ձեզ մեղադրում:

-Օրինակ՝ սպորտով զբաղվելը ժամանակին ընդհատելու, ոչ ռեգուլյար զբաղվելու համար:

Ձեր կյանքի սխալները:

-Սխալներ կան: Դրանք կյանքի ամենալավ դասերից են, հուսով եմ՝ անշտկելիները չեն լինի:

Ինչի՞ համար եք զղջում:

-Վերը հիշատակված «սխալների»:

Ամենամեծ հաղթանակը եւ պարտությունը:

-Կարծում եմ ամենամեծ հաղթանակը, թերևս, առջևում է, քանի հաղթանակի համար պարտվելուց չեմ վախենում, երկուսն էլ եղել են անցյալում ու կլինեն ապագայում:

Ամեն դեպքում հաղթանակ և պարտություններ ասելով առօրյա կենցաղում ասոցացնում եմ սիրողական սպորտի հետ: Հաղթանակ եմ համարում անցյալ տարի եռամարտով (լող, հեծանիվ, վազք) միջազգային մրցաշարի ժամանակ սահմանված ժամկետում 226կմ հաղթահարելը:

Նպատակն արդարացնո՞ւմ է միջոցները, ինչի՞ եք պատրաստ ձեր նպատակներին հասնելու համար։

-Նպատակին հասնելու միջոցները կարող են արդարացված լինել բացառապես այն դեպքում, եթե չեն անցնում բարոյականության ու չափի սահմանները:

Ի՞նչ կյանքում երբեք չեք անի։

-Շատ բան, օրինակ, չեմ փոխի իրավաբանի մասնագիտությունը:

Երբեւէ ձեր արածի կամ ասածի համար ամաչե՞լ եք:

-Փառք Աստծու, բավարար խելք ունեցել եմ, որ մինչ օրս չեմ արել արարք, որի համար կամաչեի:

Ո՞ւմ կամ ինչի՞ն եք հավատում:

-Աստծուն, հարազատներիս, ընկերներիս, մարդկանց:

Ո՞վ է ձեզ կյանքում հիասթափեցրել:

-Հազվադեպ եմ հիասթափվել, քիչ մարդկանցից:

Ի՞նչն է ձեզ հուսահատեցնում:

-Հույսը միշտ կա:

Ամենահամարձակ քայլը կյանքում:

-Երևի, պարաշյուտով թռնելն էր մի 7-8 տարի առաջ՝ առավելագույն թույլատրելի քաշով:

Հպարտությունը:

-Հարազատները, ընկերները, դրական արդյունքները:

 Զարմանում եք, երբ…

-Երբ դադարում եմ զարմանալ:

Զայրանում եք, երբ…

-Երբ հիասթափվում եմ:

 Տխրելու պատճառներ, ուրախանալու առիթներ:

-Երկուսից էլ շատ են, թարսի նման անկանխատեսելի են ու միմյանց անընդհատ հաջորդող:

Երջանկությունն ի՞նչ գույն ունի:

-Կարծում եմ այն ներդաշնակ ու բազմերանգ է, մի գույնը շատ քիչ է երջանկության համար:

Թերթում եք ձեր հիշողությունների գիրքը, ամենալավ եւ վատ հիշողությունը ո՞րն է:

-Ամենալավ հիշողությունները, երևի, մանկությունում են, հաջորդում են դուստրերիս ծնունդը, շփումները, իսկ վատերն աշխատում եմ չհիշեմ:

Մեր օրերի լավագույն քաղաքական գործիչն ո՞վ է:

-Աշխատում եմ դրսևորել քաղաքական զսպվածություն, այն առավելագույնն արտահայտվում է ընտրություններին քվեարկությամբ:

Ձեր մասին ամենանհեթեթ սուտը, բամբասանքը:

-Ցավոք «անաղբյուր» տեղեկատվության պակասը չի զգացվում: Էս վերջերս էլ ընկերներիցս մեկն ասաց, որ մի տեղ գրել են, թե «20 տարի առաջ մի մեքենա եմ ցանկացել վաճառել մի անձի ու քանի որ չի գնել այն, արդեն էս վերջերս «անցյալ անկատար» գնորդի միջնորդությունը չեմ բավարարել»:

Ինչի՞ց եք վախենում:

-Օրինակ՝ հանրության՝ սխալ ինֆորմացված լինելու պարագայում ոչ ճիշտ եզրահանգումներ անելուց:

Վատագույն սովորությունը: Սիրելի եւ չսիրելի գործեր:

-Վատագույն սովորությունը, թերևս, ծխելն է, որի դեմ օրը մի քանի անգամ համառորեն ու անարդյունավետ պայքարում եմ։

Սիրելի գործն աշխատանքս է, չսիրելին էլ՝ շտապողականությունը աշխատանքի մեծածավալությամբ պայմանավորված:

Հայտնի կանանցից ո՞ւմ հետ չէիք հրաժարվի հանդիպել:

-Մանկուց լսել եմ ու կցանկանայի հանդիպել, զրուցել մեր ականավոր, լեգենդար հետախույզ Գևորգ Վարդանյանի կնոջը՝ Գոհար Վարդանյանին, որոնց, մասնավորապես, հաջողվել է կանխել Եռյակի առաջնորդների դեմ կազմակերպված սպանության փորձը: Համոզված եմ վերջինս նախորդ դարում համաշխարհային պատմության մեջ հետք թողած ամենահզոր հայ կինն է եղել:

Անցած սերեր:

-Իսկական սերը երևի չի անցնում:

Սեր խոստովանելու լավագույն ձեւը:

-Լավագույն ձևերում հմտության պակաս ունեմ:

Ընտանեկան վեճերը ի՞նչ թեմաների շուրջ են լինում:

-Նեղ ընտանեկան:

 Ընտանեկան «հոգսերից» որո՞նք են ձեր վրա, օրինակ՝ շուկա գնալ, աղբ թափել, լամպ փոխել, երեխաներին կարուսել, սրճարան տանել եւ այլն:

-Առաջին մասով գրեթե «անհոգ» եմ, իսկ երեխաների հետ կապված «հոգսերը» բացառապես հաճույքի ոլորտից են: Այս հարցազրույցն էլ կկարդան, կասեն «ճիշտ ա ասում, խի, չես մեզ հաճախ տեղ տանում»: Օգտվելով առիթից էլ՝ հրապարակային խոստանամ, որ ավելի հաճախ եմ տանելու:

Խաղադրույքներից մինչեւ կազինոներ, ինչքա՞ն գումար եք պարտվել եւ հաղթել:

-Որևէ մեկին խորհուրդ չեմ տա նման «հաճույքներով» գայթակղվելը:

Խոհանոցում ի՞նչ կարող եք պատրաստել եւ ի՞նչ եք սիրում ուտել: Ձեր սիրտ տանող ճանապարհը ե՞ւս ստամոքսով է:

-Խոհանոցում սպառող եմ, հազվադեպ՝ մատակարար: Որևէ համեղ ուտելիքի՝ ստամոքսից դեպի սիրտը տանող ճանապարհ չկա: Սիրում եմ ամեն համեղ ուտելիք, աշխատում եմ ուտել անհամները:

Որպես կյանքում մի հերոս, ձեզ կինն ու գինին փրկո՞ւմ են, թե՞ կործանում:

-«Գլխովը շատ ամպեր կանցնեն, սարը միշտ կա անսասան»։

Պակաս-պռատ մանկություն, ուսանողություն եք ունեցել, թե դուք ոսկե երիտասարդության ներկայացուցիչ էիք...

-Որքանով հիշում եմ՝ անհոգ մանկություն, հետաքրքիր ու խայտաբղետ ուսանողական կյանք:

Երազ տեսա…

-Ու երկինքը խաղաղ էր, բոլորն ուրախ ու համերաշխ էին…

Երբևէ ասել կամ մտածել եք կանգ առ ակնթարթ, ինչ չքնաղ ես ակնթարթ:

-Իհարկե, բազմիցս:

Ձեր զենքը ձեր հա՞յրն է...ինչ չէիք ունենա, եթե Հրաչյա Հարությունյանի որդին չլինեիք։

-Հուսամ երբևէ ինձ կհամարեմ հորս արժանի զավակը. նա է ինձ համար պետությանը, հայրենիքին ծառայելու անգերազանցելի օրինակը:

Զանգ ԲԴԽ-ից...

-Բոլոր զանգերին մեծ սիրով կպատասխանեմ:

Իսկ եթե ակնարկն ընդհանրապես «հեռախոսային արդարադատությանն» ու տարբեր սուբյեկտների ապօրինի միջամտություններին է վերաբերվում, ապա ասածս թող մեծամիտ չթվա, սակայն համոզված եմ մեր իրավաբանական հանրությունը լավ տեղեկացված է ու կվկայի ցանկացած սուբյեկտի կողմից ապօրինի միջամտության փորձի անարդյունավետության, անհնարինության մասին:

Ընդհանրապես զանգողներն էլ գիտեն, «զանգվողներն» էլ, թե հատկապես ում հետ ինչի մասին կարելի է խոսել:

Խորհրդակցական սենյակում...

-Երբեմն, րոպեներ պահանջող լուծումներ, որոշ դեպքերում էլ մտորումներ, մտորումներ…:

Այժմ, ձեր հարցը շարքին մասնակցող մյուս դատավորին։

-Ձեզ երբևէ չտրված հարցը, որին կցանկանյիք պատասխանել:

Մեր շարքի նախորդ մասնակիցը՝ Վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատի դատավոր Ստեփան Միքայելյանը Ձեզ հարցնում է, թե ե՞րբ ենք քո հետ կապված լավ առիթով ուրախանալու։

-Սենց hրապարակային չասեմ, աչքով չտան, պարոն Միքայելյան, կզանգեմ ուշոտ կասեմ: Իսկ եթե լուրջ, ապա համոզված եմ, քանի տխրելու առիթ չունենք, ամեն առիթով կարող ենք ուրախանալ:

«Խորհրդակցական սենյակում»  շարքին մասնակցել են

Ալեքսանդր Ազարյանը  ,

Գագիկ Հովհաննիսյանը,

Քրիստինե Մկոյանը ,

Գեւորգ Նարինյանը,

Անի Հարությունյանը 

Սուրեն Մնոյանը

Ռաֆիկ Խանդանյանը

Ստեփան Միքայելյանը

Շարքը՝ Ինգա Մարտինյանի