Բռնություն քարոզողը բռնություն ստանալու է, ոչ մի դեպքում չկա ոչ մի արդարացում

Երկրում ատելության, բռնության ավելցուկ կա, որը ոչ մի ձեւ հնարավոր չէ պարպել։ Ավելին՝ այդ ատելությունը, բռնությունը, թշնամանքը վաղուց վերբալ մակարդակից տեղափոխվել է գործողությունների դաշտ, սոցցանցերից՝ իրական կյանք։
Երբեմն սարսափելի է տեսնել մեր հանրության որոշ ներկայացուցիչների արձագանքը մեր շուրջը տեղի ունեցող դեպքերին։ Հիմա երեկ տարակուսած էինք, թե ինչպես կարող են ոմանք արձագանքել հղի կնոջ մահվան լուրին՝ ամենավերջին մեղադրանքները եւ վիրավորանքները հնչեցնելով։ Ընդ որում՝ ինչքան էլ մտածենք, որ գրողները ֆեյքեր են, բայց չէ, որ այդ ֆեյքերին աշխատացնողները մարդիկ են, իրական, մեր շրջապատի մարդիկ։

Երեկոյան արդեն բռնության, ատելության հերթական դրսեւորմանը ականատես եղանք, արդեն ոչ խոսքերի մակարդակով եւ ոչ օնլայն դաշտում։ Հանրային երկու գործիչներ, ըստ շրջանառվող լուրերի, երեկ բռնության են ենթարկվել։ «Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանին ընդդիմադիր ակցիայի մասնակիցները ծեծել են, շշեր նետել նրա ուղղությամբ։ Հետո լուր տարածվեց, որ դերասան Սոս Ջանիբեկյանին են ծեծել, նա եղել է ոչ սթափ վիճակում։

Ճիշտ է՝ Ջանիբեկյանը այսօր արդեն հերքել է իրեն ծեծի ենթարկելու մասին լուրը, իսկ Արմեն Մարտիրոսյանը գրել է, որ «ամբոխից իրեն տեսնելուն պես սկսեցին հայհոյել ու շշեր շպրտել իր կողմ, այդ ժամանակ ոհմակը մեջքից հարձակվեց իր վրա..., շատ խեղճ էին»։

Հիմա այս միջադեպերը եւ դրա հետ կապված քննարկումները թույլ են տալիս մի քանի բան արձանագրել։ Նախ, բռնությունը, ատելությունը, թշնամանքը պետք է ի սպառ բացառել եւ հանել մեր կյանքից, պայքարից, գործելակերպից, խոսքից, եթե ցանկանում ենք ապրել այս մի բուռ հողում եւ հայրենիք ունենալ։ Բռնությունը ներում չունի, արդարացում չունի, բռնության խոսույթն անգամ բռնություն է եւ խիստ վտանգավոր, քանի որ այդ խոսքերը նստվածք են տալիս գիտակցության մեջ եւ դառնում գործողություն, բացասական էներգիա։ 

Հիմա երեկվա դեպքերի հետ կապված մերժելի են այն բոլոր պնդումները, թե, այո, քիչ են ծեծել, պետք էր սատկացնել եւ այլն...մենք հո վայրի ցեղ չենք, մարդը հակաբարոյական, հակաօրինական քայլ է արել, թող դատվի օրենքի ողջ խստությամբ, իսկ հակաբարոյականի պատիժը կստանա հասարակության կողմից ժամանակի ընթացքում։

Երկրորդ, միեւնույն ժամանակ, բոլոր հանրային գործիչները, նրանք, ովքեր հետեւորդներ ունեն, օրակարգ են ձեւավորում, պետք է պատասխանատու լինեն իրենց խոսքերի,վարքուբարքի համար։ Օրուգիշեր ֆեյսբուքում երբ հայհոյանքներ են գրում փողոցում պայքարողների, այլախոհների, այս կամ այն գործչի մասին, անթույլատրելի որակումներ են հնչեցնում, պետք է գիտակցեն, որ այդ ամենի համար պատասխան են տալու, բռնություն քարոզել են եւ բռնություն ստանալուն են։

Եւ երրորդ, նողկալի է մարդկանց երեսպաշտությունը, երբ իրենց համախոհ, գաղափարակցի ուղղությամբ երկու շիշ նետելը ֆետիշացնում եւ դարձնում են հանցավոր բանդայի ոտնձգություն, իսկ երիտասարդ կնոջ՝ վարչապետի ավտոշարասյան կողմից վրաերթի ենթարկվելու մասին 0 մտահոգություն եւ ցավակցություն։

Բռնության դեմ պայքարողները ինչո՞ւ չէին շապիկ պատռում, երբ 4 տարի առաջ այս օրերին նախկին իշխանությունների գործիչների տան մոտ սեւ լենտեր եւ դագաղներ էին դնում, երբ վարչապետի մակարդակով ատելություն եւ բռնություն էր քարոզվում, երբ իշխանական պատգամավորը ամբիոնից վիրավորանքներ եւ սպառնալիքներ է հնչեցնում։
Ի դեպ, կա նաեւ վարկած, որ երեկվա «բռնության» ենթարկվող  իշխանամետ գործիչների դեպքերը կազմակերպված էր՝  նախ նախորդ օրվա վրաերթից շեղելու եւ երկրորդ ակցիայի մասնակիցներին խուլիգան բանդա ներկայացնելու համար։

Գուցե տարիներ առաջ տոտալ հերքեինք այս վարկածը, բայց հաշվի առնելով այս ընթացքում մեր հասարակության դեգրադացումը, ատելության, բռնության խորը արմատներ գցելը, ամեն ինչ էլ, ցավոք, եւ հնարավոր է, եւ հավանական։