Ի դեպ. Նիկոլ Փաշինյանի՝ սխալվելու վճռականության եւ ճշմարիտ ճանապարհի մասին
Ի դեպԻ դեպ, մինչ հանրային քաղաքական շրջանակներում քննարկում էին ՔՊ-ԲՀԿ, կամ Նիկոլ Փաշինյան-Գագիկ Ծառուկյան քաղաքական բանավեճն ու քննադատում էին այդ բանավեճի որակը, Նիկոլ Փաշինյանն այսօր հանդես է եկել նոր գրառումով։ Նա անդրադարձել է իշխանության սխալ քայլերի վերհանման ու նրան ճիշտ քայլերի մղելու փորձերին եւ արդյունքում կատարել է մի չափազանց ուշագրավ արձանագրում, այն է՝ «Սխալվելու վճռականությունն է ճշմարիտ ճանապարհը»:
Նման արձանագրման ճշմարտացիությունն ցույց տալու համար վարչապետը համառոտ ներկայացնում է ՔՊ-ի, այսպես կոչված սխալների պատմությունը սկսած 2014 թվականից, երբ ՔՊ-ն չմասնակցեց հայտնի քառյակի նախաձեռնած բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությանը, արժանացավ արգահատանքի, նրան համարեցին Սերժի պրոյեկտ, ծախված ընդդիմություն եւ այլն եւ այսպես շարունակ: Պրոցեսն ավարտվեց նրանով, որ Տիգրան Սարգսյանի փոխարեն վարչապետ նշանակվեց Հովիկ Աբրահամյանը: 2015 թվականին չմասնակցեց սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեին, արժանացավ նույն վերաբերմունքին։ 2016-ին ՊՊԾ գնդի գրավման ժամանակ գնաց իրադարձությունների վայր «Ոչ բռնությանը» դիրքորոշմամբ, բայց ստիպված եղավ հեռանալ սուլոցների ներքո, ավելին՝ կոչեր հնչեցին ՔՊ-ի ներկայացուցիչներին աղբամանները նետել։
2017 թվականին հրաժարվեց հետընտրական զարգացումներից, արձանագրելով, որ ընտրությունների արդյունքները ձեւավորվել են ընտրողների քվեարկության արդյունքում:Իսկ ահա 2018 թվականին, երբ գրեթե բոլորը համակերպվել էին, որ Սերժ Սարգսյանը պիտի վերարտադրվի, ՔՊ-ն հայտարարում է հեղափոխություն եւ հաղթում։ Այսպիսով, «Քաղաքացիական պայմանագիրը» Երրորդ հանրապետության միակ ընդդիմադիր քաղաքական ուժն է, որ կարողացել է իրագործել իշխանափոխություն իրականացնելու խոստումը: Բայց պարադոքսն այն է, որ ՔՊ-ն դա արել է բացառապես «սխալ քայլերի հետեւողականության» շնորհիվ,-գրում է Նիկոլ Փաշինյանը:
Անկախ այն բանից, որքանով է ընդունելի կամ անընդունելի այս տրամաբանությունը, մեկ բան ակնհայտ է՝ վարչապետը նման արձանագրում անելու իրավունք ունի։ Իրավունք ունի, քանի որ նրա հայտարարած հեղափոխությունը հաղթել է, իսկ հաղթողներին չեն դատում՝ բառի ոչ ուղիղ, ոչ էլ փոխաբերական իմաստով։ Սասնա Ծռերին չէին դատի, եթե նրանց ապստամբությունը հաղթեր, ճիշտ այդպես, Նիկոլ Փաշինյանին կդատեին, եթե հեղափոխությունը չհաղթեր։ Ինչ վերաբերում է «ճշտին» ու «սխալին», ապա միշտ չէ, որ «ճիշտը», կամ «ճշգրիտն» են ճիշտ։ Շատ դեպքերում ճիշտը՝ սխալն է։
