Ի դեպ. ՍԴ դատավորների ընտրության եւ արձագանքների մասին
Ի դեպԻ դեպ, Աժ-ում այսօր վերջապես կայացավ ՍԴ դատավորների ընտրությունը։ ԱԺ հաշվեքննիչ հանձնաժողովի նախագահ Վահագն Հովակիմյանը հայտարարեց, որ ՍԴ անդամների ընտրությանը 132 պատգամավորից մասնակցել է 88-ը: Հիշեցնեմ, ԲՀԿ-ն ու ԼՀԿ-ն ավելի վաղ հայտարարել էին, որ չեն մասնակցելու ՍԴ դատավորների ընտրությանը։Ինչեւէ, Երվանդ Խունդկարյանի օգտին քվեարկել է 84 պատգամավոր, Արթուր Վաղարշյանի 86 պատգամավոր, Էդգար Շաթիրյանին կողմ է քվեարկել 85 պատգամավոր։
Արարատ Միրզոյանը շնորհավորեց ՍԴ նոր դատավորներին, իսկ ահա հանրային արձագանքը աներեւակայելի էր։ Այն, որ այս թեկնածուների նկատմամբ հանրային կարծիքը մեղմ ասած դրական չէր, հայտնի էր դեռ նրանց առաջադրման պահից, բայց որ ընտրությունից հետո նման աղմուկ կբարձրանա, փոքր ինչ անսպասելի էր։ Երեւի մարդիկ հույս ունեին, թե առաջադրվելը դեռ ընտրվել չէ։ Ու հիմա արդեն, շատերի համար անհասկանալի է, թե ինչ է տեղի ունենում։
Դեռ անցած տարի կառավարող կուսակցության առաջնորդը հայտարարում էր, թե Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանի որոշումներով հաստատված՝ քաղաքացիների իրավունքների կոպիտ խախտումներով դատավճիռների հեղինակ բոլոր դատավորները պետք է հրաժարական տան, հեռանան կամ հեռացվեն պաշտոններից: Այսօր հենց այդ դատավորներից մեկը դառնում է ՍԴ դատավոր։ Սա քաղհասարակության կողմից գնահատվում է ոչ այլ ինչ, քան նախկինների միջոցով նախկիններին պաշտպանելու յուրօրինակ ակցիա, կամ համերաշխության նախկինների հետ, ավելին՝ ՔՊ-ի տրանսֆորմացիա ՀՀԿ-ի։ Ու բնական հարցեր են առաջանում, թե օրինակ, Հրայր Թովմասյանն ինչո՞վ էր նորընտիրներից վատ։ Գուցե հենց նրան էլ պետք է ընտրե՞լ ՍԴ նախագահ։ Կամ, իրավապահ մարմինների բոլոր այն բարձրաստիճան պաշտոնյաները, ովքեր պաշտոնանկ եղան հեղափոխությունից հետո, գուցե նրանց էլ պետք է վերադարձնել՝ նրանք գոնե փորձառու են։
Եղան նաեւ բազմաթիվ հումորային արձագանքներ, սակայն ընդհանուր պատկերը, դատելով առցանց արձագանքներից, ահագին տխուր ու հիասթափեցնող էր։ Ընդհանուր ու մոտավոր արձանագրումն այն է, որ ՍԴ-ի շուրջ վերջին տարիների զարգացումներից ու այսօրվա ընտրություններից հետո ունեցանք հանրային ավելի ցածր վստահություն վայելող ՍԴ, քան ունեինք մինչեւ հեղափոխությունը։ Ինչեւէ, այն ինչ կատարվում է Հայաստանի քաղաքական կյանքում վերջին ամիսներին, ըստ Երեւանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանի, երեք բան կարող է նշանակել։ Այն, որ իշխող թիմը չի ցանկանում հաղթել հաջորդ ընտրություններում, կամ պատրաստվում է հաղթել ցանկացած գնով, կամ՝ ընդհանրապես այդքան հեռու չի մտածում: Բոլոր նշված տարբերակները երկրին ոչ մի լավ բան չեն խոստանում: Եւ գրառումն ավարտում է հռետորական հարցով. Եւ ո՞վ ասաց, որ հարցի արդիականացումը, իրոք, հեռու է...
