Ի դեպ. ՍԴ դատավորների թեկնածուների ընտրության մասին
Ի դեպԻ դեպ, ՀՀ Ազգային ժողովի արտահերթ նիստում այսօր քննարկվում էր ՀՀ Սահմանադրական դատարանի դատավորների երեք թափուր տեղերի համար առաջադրված թեկնածուների ընտրության հարցը:
Առաջադրված թեկնածուներն են Երվանդ Խունդկարյանը դատավորների ընդհանուր ժողովի կողմից, Էդգար Շաթիրյանը կառավարության և Արթուր Վաղարշյանը՝ ՀՀ նախագահի կողմից։ Հենց սկզբից ասենք, խորհրդարանական ընդդիմությունը՝ ԲՀԿ-ն եւ ԼՀԿ-ն չեն մասնակցելու քվեարկությանը։
Նրանք համարում են, որ այն ինչ կատարվում է, ոչ այլ ինչ է քան սահմանադրական փոփոխությունների համատեքստում տեղի ունեցած հակաիրավական գործընթացի շարունակություն։ Եթե խորհրդարանական ընդդիմադիր կուսակցությունները քվեարկությանը չմասնակցելով են արտահայտում իրենց դիրքորոշումը, ապա քաղաքացիական հասարակությունն իր դիրքորոշումն արտահայտել է բավական կոշտ հայտարարության միջոցով։Մասնավորապես ԵՄ Արևելյան գործընկերության Քաղաքացիական հասարակության ֆորումի Հայաստանի ազգային պլատֆորմը համարում է, որ ՍԴ երեք դատավորների թափուր տեղերը լրացնելու համար չեն առաջադրվել այնպիսի թեկնածուներ, որոնք իրենց մասնագիտական փորձառությամբ, մասնագիտական և բարոյական բարձր որակներով ի զորու կլինեն վերականգնելու Դատարանի ժողովրդավարական լեգիտիմությունը, բարձրացնելու Դատարանի հեղինակությունը և պայքարելու ՍԴ և պետության առջև ծառացած խնդիրների լուծման համար։
Նրանք հիշեցնում են, որ Արթուր Վաղարշյանի թեկնածությունը դեռևս մեկ տարի առաջ ԱԺ-ն մերժել է, հետևաբար, մեկ տարի անց նրա թեկնածությանը հավանություն տալը լրջագույն պարզաբանման անհրաժեշտություն կունենա և ակնհայտ կասկած կհարուցի ստվերային և կոռուպցիոն գործընթացների առումով։Էդգար Շաթիրյանի մասով՝ հիշեցնում են, որ նա ընտրվեց Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովի անդամ, բայց շուտով հրաժարական ներկայացրեց, ենթադրաբար այն պատճառով, որ չէին բավարարվել այդ հանձնաժողովի նախագահ դառնալու նրա հավակնությունները։ Իսկ Երվանդ Խունդկարյանի թեկնածության հետ կապված մտահոգություններն ավելի լուրջ են։
Նշվում է, որ Վճռաբեկ դատարանում պաշտոնավարման տարիներին Խունդկարյանը մասնակցել է բազմաթիվ գործերի քննության, որոնց մի մասով ՄԻԵԴ-ը կայացրել է վճիռներ ընդդեմ Հայաստանի Հանրապետության` այդ գործերով ճանաչելով դիմումատուների իրավունքների խախտումներ և որոշ դեպքերով սահմանելով 300․000 եվրոյից ավելի փոխհատուցումներ։ Թվում է, թե կյանքն ու կադրային սովը իշխանությունը հարկադրում է հրաժարվել «ներկաներ-նախկիններ» տրամաբանությունից ու, ասենք այսպես՝ ծառայության կանչել նրանց, ում պրոֆեսիոնալ ու պիտանի է համարում, անկախ ամեն ինչից։ Կամ, գուցե սա միջանկյալ լուծում է, իսկ արմատական փոփոխություններ կտեսնենք այն ժամանակ, երբ կձեւավորվի Գերագույն դատարանը։
